Christian Lang, który na fali zmian z kramarza i znachora awansował na szefa lokalnej grupy NSDAP, a niedługo potem na burmistrza Wińska, mógł myśleć podobnie, jak jego towarzysz z innego niemieckiego miasta:  

Po przejęciu władzy sytuacja zmieniła się diametralnie. Ludzie, którzy do tej pory pogardzali mną, zasypywali mnie teraz pochwałami. W mojej rodzinie i wśród wszystkich krewnych byłem teraz, po latach gorzkich waśni, uważany za numer jeden. Moja Dywizja Szturmowa rosła skokowo z miesiąca na miesiąc, tak, że z liczby 250 w styczniu, do października 1933 roku miałem 2200 członków – co doprowadziło do mojego awansu na Starszego Dowódcę Dywizji Szturmowej w okresie Świąt Bożego Narodzenia. Im bardziej te kanalie piały z zachwytu na mój temat, tym bardziej zacząłem podejrzewać, że ci łajdacy myśleli, że mają mnie w garści. Po włączeniu do SA Stalowych Hełmów, zwróciłem się przeciwko tej reakcyjnej klice, która podstępnie próbowała mnie ośmieszyć przed moimi przełożonymi. Pojawiły się wszelkiego rodzaju donosy na mnie w biurach okręgowych SA i we władzach publicznych. W końcu udało mi się zostać burmistrzem, dzięki czemu mogłem złamać karki wszystkim prominentnym bałwanom i reakcyjnym niedobitkom z dawnych czasów. (cytat pochodzi z książki Richarda Evansa „Trzecia Rzesza u władzy”)

   W Wińsku taką kliką, która kopała dołki pod Langiem, była lokalna elita: właścicielka hotelu Marta „Hulda” Hildebrandt, dr Müller i miejscowy weterynarz. Hulda zdołała nawet dotrzeć z donosem do samego Hitlera, ale nie przyniosło to żadnych rezultatów. Lang utrzymał stanowisko. Mogło się stać dlatego, że wyróżniał się wyjątkową gorliwością w utrwalaniu władzy nazistowskiej w mieście. Już w kwietniu 1933, zaledwie kilka miesięcy po tym, jak Hitler został kanclerzem Niemiec, burmistrz Lang i kontrolowana przez niego rada miasta, nadały Hitlerowi tytuł honorowego obywatela miasta Wińsko.

Poniżej znajdują się zdjęcia uroczystego aktu nadania tego tytułu.